Gefantaseerde folklore, hysterische nostalgie en verschrompelde jeugd worden voorzichtig bewaard in de zelfportretten van Lotus Rosalina Hebbing. Haar muze is een samensmelting van twee werelden; de bruisende metropool en zijn snel synthetisch bestaan, gevuld met parken van tienertragedies en verlopen aardbeienmelk verpakkingen, terwijl de sereniteit van de velden ballades van breuk zingt. Een bijzonder verlangen lokt haar naar het midden van die weilanden.
Lotus, als kunstenaar en protagonist in het werk, maakt de overgang van de stad, waar bolvormige organen van zicht alomtegenwoordig zijn, naar weiden die zich uitstrekken tot ze verdwijnen in de nevel of worden verscheurd door de schijnbare horizon. Hier kan ze zich bevinden in een staat van introspectieve eenzaamheid, onaangeroerd door externe invloeden die zouden kunnen proberen de manier waarop ze zich afstemt op de behoeften van haar eigen lichaam te dicteren. Deze ongerepte omgeving wordt geregeerd door pure instincten, verstoken van de maatschappelijke beperkingen die doorgaans schaamte doen ontstaan. Lotus krijgt de onbelemmerde vrijheid om de complexiteiten van haar innerlijke en uiterlijke landschappen te verkennen. Ze geniet van de sensatie van gevoed worden door het land, waar gewassen en kadavers haar metgezellen worden, zegenend het einde van haar kindertijd.
Deze expeditie heeft als kern het symboliseren van een overgangsrite, wat haar avontuur in een liminal ruimte aanduidt die haar net zo blootstelt als een uitgeklede reiziger die door een rijk van tusseninheid gaat. Als een verwarring voor alle gebruikelijke categorieën, mag ze vuil worden, zich identificeren met de aarde en naakt zijn; als een pasgeborene of lijk. Haar toestand is die van een paradox. Ze doorkruist deze omgevingen, oproepend tot vleselijke connotaties en het opwekken van instinctieve acties die erkend en geleerd willen worden. Deze reis moet worden gezien als parallel aan die voor de wederopstanding van een verwelkte bloem; Lotus verwierf haar bevrijding uit bedorven grond, ontdeed zich van verbrande bladeren en schenkt zichzelf nieuw leven in verse grond.