21 september – 13 oktober 2019
Van 21 september tot en met 13 oktober is de tentoonstelling ZeitRaum te zien in de Vishal. Een expositie over tijd en ruimte in de breedste zin van het woord. Al het werk van de deelnemende kunstenaars vertegenwoordigt aspecten van deze twee samenhangende begrippen.De tentoonstelling is samengesteld door Margreet Bouman en Stance Oonk.
Een kunstwerk is als een punt in een systeem met drie coördinaten: de bepaalde plaats, de bepaalde tijd, de bepaalde mens. (Karl Ove Knausgård- Zoveel verlangen op zo’n klein oppervlak)
Philip Akkerman (schilderijen) is vooral bekend om zijn zelfportretten. Als je zijn gehele oeuvre overziet, kan je het verstrijken van de tijd waarnemen. De kunstenaar verandert en wordt ouder. Toch toont hij zijn werk niet chronologisch. Hij zegt: “De empirische werkelijkheid is een illusie, ons voorgespiegeld door ons verstand”. Daarmee sluit hij aan bij de tekst van Carlo Rovelli in zijn boek “het Mysterie van de Tijd”. Tijd bestaat niet, maar is een voortbrengsel van onze hersenen.
Daar, in die paar kubieke centimeter grijze materie bevindt zich een grenzeloze ruimte, een onwaarschijnlijke hoeveelheid details, geuren, overwegingen, gevoelens, overdenkingen, kleuren, voorwerpen, namen, blikken, emoties…… Dat is het stromen van de tijd waarmee we vertrouwd zijn: daar is het genesteld, binnen in ons, in de zo cruciale aanwezigheid van de sporen van het verleden, in onze neuronen. (Carlo Rovelli – het Mysterie van de Tijd)
Van de Belgische kunstenaar David Claerbout is een interactieve video-installatie te zien ‘Homeless Cat’. In zijn werk is het begrip tijd immer aanwezig. In dit werk staat de tijd stil. De kat bevindt zich op het scherm, reageert op de bezoeker, maar zal nooit de scheidslijn tussen binnen en buiten kunnen overbruggen en zal daarmee voor eeuwig buitengesloten zijn.
Overkoepelende thema’s in het werk van Kees de Goede (schilderijen) zijn energie, tijd en ruimte. Het werk wat hij laat zien zijn grote op aluminium geplakte glasplaten. Het oppervlak is verbrijzeld en vertoont een reeks scheuren als donkere sterren tegen een gekleurde achtergrond. De dikke laag veiligheidsglas voegt een extra diepte toe aan de kleur. In zekere zin wordt elk werk een venster naar een schijnbaar oneindige ruimte.
Voor Stance Oonk (werk op papier) is TIJD meer een metafysisch begrip waarin zij verdwijnt tijdens het scheppingsproces op haar atelier. In die leegte, voorbij alle grenzen, ontstaan associatief haar beelden.
In 2017 begon Luuk Wilmering (fotocollages) met het project ‘In the mountains’. Hierin probeert hij de grenzen tussen ‘dwalen’ en ‘verdwalen’ te verkennen. Een ‘niemandsland’ waarin je losraakt van tijd en plaats. ‘Seasons’, te zien in deze expositie, maakt deel uit van dit project. Het is een werk dat bestaat uit vijf langgerekte collages. De titels zijn ontleend aan films van de Japanse regisseur Yasuyirō Ozu.