‘GOED KIJKEN OM TE KUNNEN LOSLATEN’
We zitten thuis bij Annesas Appel op de vide aan een enorme tafel. De spullen die op tafel verspreid liggen, de verschillende printers en vooral het licht in deze ruimte creëren de sfeer van een ontwerp-studio. Dankzij een werkbeurs en meerdere stipendia lukt het Annesas fulltime te werken als kunstenaar en ook nog haar verantwoording als moeder van twee kinderen na te komen.
Ons gesprek begint over haar installatie die op dat moment op de Amsterdam ArtFair te zien is. Annesas pakt een geperforeerd kleurstrookje en laat zien hoe met behulp van een handmatige draaiorgel, een Pling-Plong, uit de geperforeerde gaten een zeer delicate reeks van klanken klinkt. Dit kleine proefstuk is onderdeel van: ´Metamorphosis Music Notation´, een ruimtevullende installatie van tien groepen van telkens tien geperforeerde kleurstroken (225 x 80 x 1200 cm). In deze installatie zijn alle kleurstroken geponst en zouden theoretisch afgespeeld kunnen worden.
Onze nieuwsgierigheid is gelijk aangewakkerd en we volgen met spanning de analyserende uitleg. Jef wil graag meer weten over deze verrassende verbinding tussen beeld en geluid. We krijgen een korte maar heldere introductie over haar manier van denken en het systematisch ontwikkelen van haar projecten.
Annesas kan haar werkproces heel goed verwoorden en dat maakt het makkelijker er een voorstelling van te maken, ondanks dat ik nog geen gelegenheid heb gehad om de installatie in het echt te zien. Ze weet haar gedachtengangen consequent te vertalen en ik kan bijna voor me zien en horen hoe het spectrum van kleuren en klanken zich afspeelt.
‘Metamorphosis Music Notation’ stel ik me voor me als een raadselachtige eenheid tussen de getallen van nul tot negen en het zintuiglijk beeld van kleuren in combinatie met de korte dansende klanken van het draaiorgeltje.
Annesas blijft altijd binnen haar eigen rotatiesysteem. Ze zoekt consequent naar de mogelijke verbindingen die ze vooraf systematisch heeft voorbereid. Zo is het resultaat in alle details terug te deduceren naar het onderzoek. Soms kan de ontwikkeling van een allereerste denk-impuls totdat het beeld wordt uitgevoerd meer dan een jaar duren, omdat ze altijd eerst goed moet kijken voordat ze weer kan loslaten. Het is interessant hoe ze gebruik maakt van getallen. Ze ontwikkelt rondom de getallen een eigen grammatica en ze onderzoekt hoe ze vervolgens met deze grammatica kan omgaan.
Haar ‘denk-folies’ bewaart ze in prachtige documentatiemappen met daarin prints van heldere lineaire patronen op zeer gevoelig Japans papier. Deze variaties van lijnen en zwart-wit contrasten is een autonoom werk, maar ze vertelt dat de prints parallel zijn ontstaan met de ontwikkeling van de installatie ‘view on the worldmap’. In 2014 heeft Annesas de Vishal Kunstprijs gewonnen en voor haar solotentoonstelling in de Vishal heeft ze toen grote tapijten laten weven.
Toevallig hangt in haar atelier een textiel proefstuk van deze tapijten wat ons een goed beeld geeft van de patronen, de materiaalkeuze en de kleuren die als een matrix over bijna de hele lengte van de ruimte werden uitgelegd.
Claus-Pierre Leinenbach en Jef Bosman
